Traducción de la letra de la canción Lego - Małpa

Lego (original)

Zaczynamy życie tam, u góry.
Synowie i córki nieba
Za poduszki nam służą chmury, ramionami nas otula matka ziemia
Żadne z nas nie zna, póki co, żadnych barw.
Nasze oczy są puste
Nasze serca to gładka powierzchnia, żadnych fal, każde kroki są słuszne
Wybieramy to co mamy w naturze, choć goni od źródeł nas, naprzód
Gdy ruszamy to wydaje się trudne, później widzisz w tym blask entuzjazmu
W końcu ten pierwsza raz, patrząc mu w twarz, karmisz oczy światem
Feeria bodźców i barw zalewa ci jaźń - stajesz się wodospadem
Zaczynasz płynąć z czasem, błyszcząc.
Słońce grzeje
I z czasem spotykasz tych, co widzą w tobie siebie
Jesteś błogosławieństwem, świat wokół Ciebie ożywa, musisz tylko być
Mimowolnie tak niesiesz nadzieję gdy wreszcie odzywa się burzy blisko błysk
I zamienia twoje dni w noce, bycie jedną z ich pociech w bycie ich wrogiem
Wylewasz z brzegów i cud życia w ich oczach zmienia się w plik wykroczeń
I w twoją stronę w końcu ktoś rzuca kamień.
Serce broczy ci mocno krwią
Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku od łez się szklą…Orinoko flow
Chciałbyś móc wiecznie trwać, wyrwać się siłą
Z klatki niezmiennych praw, lecz każdy z nas żyjąc
Jest tylko jedną z fal, które przeminą
I pozostaje nam… płynąć…
Kiedy kończą się serie serpentyn i wychodzimy znowu na prostą
W pamięci mamy błędy i klęski — echa wszystkiego co nas tutaj zawiodło
Prawie kiedyś wyschnęliśmy dla kogoś, teraz to wydaje się mitem
Ale takie rzeczy to coś, co płynie już z tobą po tym jak się prawie stałeś
korytem
Wspominasz z bólem chwile w których ktoś zaburzył twój nurt
Każde z tych czółen przenosiłeś tak na ląd by nie naruszyć ich burt
Ale cóż, to już surrealizm.
Nawet stawia tamy Ci przykra prawda
Zalany falami starych smutków i żali sprawić umiesz już tylko by przybyło bagna
O końcu szumią coś drzewa tam w górze, kiedy przepływasz dołem
Gdzieś w głębi lądu wysychają kałuże — cienie rzek, znajome
Brzeg tyle razy poraziłeś swym prądem że musisz nieść teraz jego część
Każdy wyrwany w gniewie korzeń.
Pień, co mostem był dziś ci zwalnia bieg
Dałbyś wiele żeby mieć w sobie znów świeżość i nadzieję pierwszych sekund
Setkę prób biegu pod swój prąd już podjąłeś ale nie zmienisz celu na widnokręgu
To koniec?
Początek?
Tu fale wody kroplą są
Twoje oczy, tak pełne pytań i lęku, od łez się szklą…Orinoko flow

(traducción)

Comenzamos nuestras vidas allí arriba.
Hijos e hijas del cielo
Las nubes sirven de almohadas, la madre tierra nos envuelve con sus brazos
Ninguno de nosotros conoce ningún color todavía.
Nuestros ojos están vacíos
Nuestros corazones son una superficie lisa, sin olas, cada paso es correcto
Elegimos lo que tenemos en la naturaleza, aunque nos persigue hacia delante
Cuando nos movemos parece difícil, entonces ves un brillo de entusiasmo en él.
Después de todo, por primera vez que miras su rostro, alimentas tus ojos con el mundo.
Un tumulto de estímulos y colores te inunda, te conviertes en una cascada.
Empiezas a fluir brillando con el tiempo.
el sol es cálido
Y con el tiempo te encuentras con aquellos que se ven en ti
Eres una bendición, el mundo que te rodea cobra vida, solo tienes que ser
Llevas esperanza tan involuntariamente cuando la tormenta finalmente comienza a destellar
Y convierte tus días en noches, ser uno de sus pequeños en ser su enemigo
Te derramas sobre las orillas y el milagro de la vida se convierte en un haz de transgresiones a sus ojos.
Eventualmente, alguien te tira una piedra.
Tu corazón está sangrando mucho
Tus ojos, tan llenos de preguntas y de miedo por las lágrimas, brillan... Orinoco caudal
Desearías poder durar para siempre, separarte por la fuerza
De una jaula de leyes inmutables, pero cada uno de nosotros está vivo
Es solo una de las olas que pasará
Y nos queda... a fluir...
Cuando termine la serie serpentina y volvamos a ir recto
Recordamos errores y fracasos - ecos de todo lo que nos falló aquí
Casi nos secamos por alguien una vez, ahora eso se siente como un mito
Pero cosas como esta son algo que fluye contigo después de que casi te has vuelto
canal
Recuerdas con dolor los momentos en que alguien perturbó tu corriente
Llevaste cada una de estas canoas a tierra para no romper sus costados
Pero bueno, eso es surrealismo.
La dura verdad incluso te pone un dique
Inundado con olas de viejas penas y arrepentimientos, solo puedes hacer que los pantanos vengan
Al final, algo de los árboles allá arriba susurra mientras nadas debajo.
En algún lugar tierra adentro, los charcos se están secando: las sombras de los ríos, familiar
Has electrocutado la orilla tantas veces que ahora debes llevar parte de ella
Toda raíz arrancada con ira.
El tronco, que era el puente, frena hoy
Darías mucho por volver a estar fresco y esperar los primeros segundos
Ya has hecho cien intentos para correr contra tu corriente, pero no cambiarás tu objetivo en el horizonte
¿Se acabó?
¿Comienzo?
Aquí las ondas de agua son una gota
Tus ojos, tan llenos de preguntas y de miedo, están vidriosos de lágrimas… Orinoco fluye