Letras de Kiedy Się Dziwić Przestanę - Maryla Rodowicz

Kiedy Się Dziwić Przestanę (original)

Kiedy się dziwić przestanę
Gdy w mym sercu wygaśnie czerwień
Swe ostatnie, niemądre pytanie
Niezadane w połowie przerwę
Będę znała na wszystko odpowiedź
Ubożuchna rozsądkiem maleńkim
Czasem tylko popłaczę sobie
Łzami tkliwej, głupiej piosenki
By za chwilę wszystko, wszystko zapomnieć
Kiedy się dziwić przestanę
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, po mnie
Kiedy się dziwić przestanę
Zgubię śpiewy podziemnych strumieni
Umrze we mnie co nienazwane
Co mi oczy jak róże płomieni
Dni jednakim rytmem pobiegną
Znieczulone, rozsądne, żałosne
Tylko życia straszliwe piękno
Mnie ominie nieśmiałą wiosną
Za daleko jej będzie do mnie
Kiedy się dziwić przestanę
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, po mnie
Kiedy się dziwić przestanę
Lżej mi będzie i łatwiej bez tego
Ścichną szczęścia i bóle wyśmiane
Bo nie spytam już nigdy — dlaczego?
Błogi spokój wyrówna mi tętno
Gdy się życia nauczę na pamięć
Wiosny czułej bolesne piękno
Pożyczoną poezją zakłamię
I nic we mnie, we mnie
Nic koło mnie, koło mnie
Kiedy się dziwić przestanę
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, będzie po mnie
Będzie po mnie, po mnie

(traducción)

Cuando dejo de sorprenderme
Cuando el rojo se desvanece en mi corazón
Su última y tonta pregunta.
Media pausa no solicitada
sabré la respuesta a todo
Mal con un pequeño sentido
Solo lloraré a veces
Lágrimas de una canción tierna y tonta
Para olvidar todo en un momento
Cuando dejo de sorprenderme
Será después de mí, será después de mí.
Será después de mí, será después de mí.
Será después de mí, después de mí
Cuando dejo de sorprenderme
Perderé el canto de los arroyos subterráneos
Los sin nombre morirán en mí
Que mis ojos como rosas de llamas
Los días correrán al mismo ritmo
Anestesiado, sensato, patético
Sólo una vida de terrible belleza
Una tímida primavera me pasará
Ella estará demasiado lejos de mí.
Cuando dejo de sorprenderme
Será después de mí, será después de mí.
Será después de mí, será después de mí.
Será después de mí, después de mí
Cuando dejo de sorprenderme
Será cada vez más fácil sin él.
La felicidad y los dolores irrisorios se callarán
Porque nunca volveré a preguntar: ¿por qué?
La paz dichosa igualará los latidos de mi corazón
Cuando aprendo la vida de memoria
La tierna y dolorosa belleza de la primavera
romperé con la poesía prestada
Y nada en mi, en mi
Nada a mi alrededor, a mi alrededor
Cuando dejo de sorprenderme
Será después de mí, será después de mí.
Será después de mí, será después de mí.
Será después de mí, después de mí