Información de la canción En esta página puedes encontrar la letra de la canción Ballada o powitaniu, artista - Jacek Kaczmarski.
Fecha de emisión: 08.11.2018
Idioma de la canción: Polaco
Ballada o powitaniu(original) |
Dzień jasny, chociaż mroźny, słońce świeci z góry |
Niebo błękitne, żadnej nie ma na nim chmury |
Dumnie wisi nad portalem jakiejś bramy |
Napis biało-czerwony: «Serdecznie witamy!» |
Staliśmy rzędem równym wzdłuż głównej ulicy |
Uczniowie, matki, żony, ciecie, robotnicy |
Szpaler milicji sprawnie nas zorganizował |
By nie wystawała czyjaś ręka albo głowa |
Tam, gdzie ja stałem z boku i machałem spontanicznie |
Stały dwa przedszkolaki wyglądając ślicznie |
One miały zrobić gościom stop nieprzewidziane |
Bo nieprzewidziane było też przygotowane! |
Po trzech godzinach z dala usłyszałem wrzawę |
Podniosłem chorągiewkę, zamachałem z wprawą! |
Temperatura wzrosła, podniecenie także |
Każdy się pcha do przodu, palcem w oku babrze! |
Lecz to dopiero pilot, pięciu milicjantów |
Dwudziestu tajnych panów (ot, w razie awantur) |
Potem samochód jeden, drugi, potem trzeci |
Potem wojskowy gazik z prasą, radiem leci |
Lecą do góry czapki, to już nie przelewki |
Witają gościa papierowe chorągiewki! |
Dojrzałem kołnierz, ucho i brew kędzierzawą |
Błyszczący hełm, lecz to już chyba ktoś z obstawy |
Z dziećmi nic nie wyszło — jedno się speszyło |
Drugie swą kokardkę czerwoną zgubiło |
Więc, nim znaleziono coś zamiast kokardki |
Gościa porwał dalej prąd wydarzeń wartki |
Jednej minuty nawet wszystko to nie trwało |
Co było — przeszło, znikło, z wiatrem uleciało |
Tłum się miesza, kręci, tłumem być przestaje |
Na opustoszałym placu milicjant zostaje |
Wieczór zapada szybko, koniec mojej śpiewki |
Walają się po ziemi papierowe chorągiewki |
Pół smętnie, a pół śmiesznie zwisa z jakiejś bramy |
Napis biało-czerwony: «Serdecznie witamy!» |
(traducción) |
El día es brillante, aunque helado, el sol brilla desde arriba |
El cielo es azul, no hay nubes en él. |
Cuelga con orgullo sobre un portal de alguna puerta |
Inscripción en rojo y blanco: "¡Bienvenido!" |
Estábamos parados en fila recta a lo largo de la calle principal. |
Estudiantes, madres, esposas, cortadoras, trabajadoras |
La guardia de la milicia nos organizó eficientemente. |
Para que no sobresalga ninguna mano ni cabeza. |
Donde estaba parado a un lado y saludando espontáneamente |
Dos niños en edad preescolar estaban parados luciendo encantadores |
Eran para evitar que los invitados fueran imprevistos. |
¡Porque el imprevisto también estaba preparado! |
Después de tres horas de camino, escuché un clamor |
¡Levanté la bandera, la ondeé con destreza! |
La temperatura subió, y también la emoción. |
¡Todos empujan hacia adelante, con un dedo en el ojo de la abuela! |
Pero esto es solo un piloto, cinco policías |
Veinte señores secretos (por si acaso hay una fila) |
Luego un auto, un auto, luego un tercero |
Luego un periódico militar con la prensa, la radio está encendida |
Los sombreros están volando, ya no es una broma. |
¡Banderas de papel dan la bienvenida al visitante! |
Vi el cuello, la oreja y la ceja rizada |
Un casco brillante, pero debe ser alguien de los guardaespaldas. |
No pasó nada con los niños - uno estaba avergonzado |
El otro ha perdido su lazo rojo. |
Bueno, antes de que se encontrara algo en lugar de un arco. |
El visitante se dejó llevar por el rápido fluir de los acontecimientos |
no duro ni un minuto |
Lo que fue - pasó, desapareció, voló con el viento |
La multitud se mezcla, gira, la multitud deja de ser |
El policía se queda en la plaza desierta |
La tarde cae rápidamente, fin de mi canción |
Las banderas de papel están esparcidas por el suelo. |
Medio triste y medio divertido cuelga de una puerta |
Inscripción en rojo y blanco: "¡Bienvenido!" |