Letras de Mury ' 87 (Podwórko) - Jacek Kaczmarski

Mury ' 87 (Podwórko) (original)

Jak tu wyrywać murom zęby krat
Gdy rdzą zacieka cegła i zaprawa
Jakże gnijącym gruzem grzebać stary świat
Kiedy nowego nie ma czym i na czym stawiać
O czym dziś na podwórku śpiewać
Liszajom obsuniętych ścian
Gdzie nawet skrawek nieba ziewa
Na widok tych śmiertelnych ran
Ref.
We wklęsłym bruku tylko lśni
Wieczna bez dna kałuża
I widać w niej groby, groby, groby
Pod całunem naszych dni
Historia się zmieniła w mułu mur
W którym ugrzęzną myśli wzrok i dłonie
Staruszek w czerni, przed kapliczką łzawy chór
Rozmokły tynk jak gąbka nieuchronnie wchłonie
Wieczne światełko tli się jeszcze
Grzeje się w nim, w słoiku kwiat
A za zamkniętą bramą przestrzeń
Ślepej uliczki w wielki świat
Ref.
We wklęsłym bruku tylko lśni
Wieczna bez dna kałuża
I widać w niej groby, groby, groby
Pod całunem naszych dni
Napis na murze dłużej tutaj trwa,
Niż człowiek co wydrapał go z wieczora
Pół wieku dni podobnych do każdego dnia
Na śladach kul tych z wojny, i tych z wczoraj
Ot, co zostaje z wielkiej rzeki
Myśli, zapachów, głosów, barw
W murach podwórka «R» zacieki
W szczelinach warstwy martwych larw.
Droga stąd już tylko w dół
W uścisk gliny, w pleśń i w plusz
Pomiędzy groby, groby, groby,
Których dawno nie ma już

(traducción)

Cómo arrancar los dientes de las barras de las paredes.
Cuando el óxido está rayado con ladrillo y mortero
Cómo con escombros podridos enterrar el viejo mundo
Cuando no hay nada nuevo por lo que apostar
Sobre qué cantar hoy en el patio
Liquen de paredes derrumbadas
Donde incluso un pedacito de cielo bosteza
A la vista de estas heridas fatales
Árbitro.
En los adoquines cóncavos sólo brilla
Charco eterno sin fondo
Y puedes ver tumbas, tumbas, tumbas en él
Bajo el velo de nuestros días
La historia se ha convertido en un muro de limo
en el que se te clavan los ojos y las manos
Un anciano de negro, un coro lloroso frente a la capilla.
El yeso empapado como una esponja inevitablemente absorberá
La luz eterna aún brilla
Se calienta en ella, en un frasco una flor
Y detrás de la puerta cerrada, el espacio
Callejón sin salida en el gran mundo
Árbitro.
En los adoquines cóncavos sólo brilla
Charco eterno sin fondo
Y puedes ver tumbas, tumbas, tumbas en él
Bajo el velo de nuestros días
La inscripción en la pared dura más aquí,
Que el hombre que lo rascó de la noche
Medio siglo de días similares a todos los días
Sobre las huellas de las balas de la guerra y las de ayer
Lo que queda del gran río
Pensamientos, olores, voces, colores
Hay rayas en las paredes del patio "R"
Hay capas de larvas muertas en las grietas.
El camino desde aquí es solo cuesta abajo.
En el abrazo de arcilla, en molde y felpa
Entre tumbas, tumbas, tumbas,
que se han ido