Letras de Ballada feudalna - Jacek Kaczmarski

Ballada feudalna (original)

Dawni fornale majątku, przywiązani do niego
Bardziej niż każe rozsądek, głód miejscowe prawo —
Raby tej ziemi, wygnani z niej właśnie dlatego —
Zwracam się do was — dworski pisarczyk i pachoł
Na tyle tu nieważny by grać odważnego
Do czworaków przywykli jak do pięknych domów
Ci, co przyszli na wasze, jeszcze ciepłe, miejsca
Pijąc kłócą się, kłócąc — nie ufają nikomu
W nocy gardła pełne piekącego szczęścia:
Narzekać, nienawidzić, kląć na ekonomów
Ten żywy nawóz co rano idzie w ziemię czarną
Wzdłuż długich bruzd ospała nadzorców robota
Gnije zgoda, panoszy się mowa wulgarna
Ziemia ciągle rodzi dla obcego złota
Pot na niskich czołach oblicza się w ziarnach
Dwór stoi jak stał - siedlisko wróbli i kukułek
(Chociaż plotka i wróżba przyszłość jakąś tu stwarza)
W zmatowiałych salonach, gdzie się niegdyś snuły
Karmione pamięcią duchy przodków gospodarza
Ciągle w modzie kolumny i obce statuy!
Zwykłe słowa wyszły już z użycia
Wielkimi porozumieć nie można się wcale
Co raz ktoś zawoła o winnych wykrycie
Pan ręką pokazuje mu graniczne pale
Za którymi znikliście wy — wygnani w przeżycie
Widzę was nieraz, kiedy twarz ukryję w dłoniach
Macie przynajmniej wasze chlubne poniżenie
Gdy, wygnanym, łuk Ziemi ojczyznę przesłonił
Ciągle taką samą w waszym zapatrzeniu
Stoicie w oddali na wysokich koniach

(traducción)

Antiguos vendedores de riquezas, adjuntos a él.
Más que razón, hambre, ley local -
Raby de esta tierra, desterrado de ella precisamente porque -
Me dirijo a ti - escribano de la corte y chico
No importa aquí para jugar a los valientes
Están acostumbrados a las cuatro patas como a las casas bonitas
Los que llegaron a tus lugares aún cálidos
Discuten mientras beben, discuten, no confían en nadie.
Por la noche, gargantas llenas de felicidad abrasadora:
Quejarse, odiar, maldecir a los economistas
Este fertilizante vivo se vuelve tierra negra todas las mañanas.
A lo largo de los largos surcos, el robot vigila lánguido
El consentimiento se pudre, prevalece el lenguaje vulgar
La tierra todavía da a luz oro extranjero
El sudor de las frentes bajas se calcula en granos
La mansión se mantiene como estaba: el hábitat de gorriones y cucos.
(Aunque el rumor y la fortuna digan un futuro aquí)
En los aburridos salones donde una vez deambularon
Los espíritus ancestrales del anfitrión se alimentan de la memoria.
¡Las columnas y las estatuas extranjeras siempre están de moda!
Las palabras habituales ya no se utilizan.
No puedes comunicarte con los grandes en absoluto.
Cada vez que alguien llamará para la detección de culpables
El Señor le muestra postes fronterizos con su mano
Detrás de la cual desapareciste - desterrado a la experiencia
Te veo más de una vez cuando escondo mi rostro entre mis manos
Al menos tienes tu gloriosa humillación
Cuando, en el exilio, el arco de la Tierra oscureció la patria
Todavía lo mismo en tu mirada
Estás parado en la distancia sobre caballos altos.