Letras de Droga winnych - Eldo

Droga winnych (original)

Czas zabiera nam marzenia szybciej niż nam się wydaje
Nie pozmieniasz, zostaje grzebać we wspomnieniach
I wtedy choć na chwilę czas staje i staje ziemia
Tak na moment wierzysz znowu w świat z bajek i doceniasz
Momenty — te ze starych fotografii
Skrawki chwil masz, reszta poparzyła łapy
A duchy z szafy znów harcują
I boisz się, że wyjdą na powierzchnię i spokój Twój popsują
Pozbyć się złudzeń, tak myślę, że dam radę
I znowu przegrywam a pamięć to niechciany spadek
Grzebiesz w poszukiwaniu śladów spokoju
Ruszasz do boju i w walce gubisz sam siebie
Dni — za szybko pokrywa je kurzu warstwa
A noce zbyt szybko znikają na widok poranka
Złodziej co nawet teraz czyni wspomnieniami
Zostawiam «wczoraj», ważne tylko to co jest przed nami
Opętani niewolnicy podporządkowani miarom
Zmierzyli się ze światem, nadzieje pękły jak balon
Otrzeźwienie, miały być tak pięknie, cóż miało
Świadomość, doświadczenie, wszystko na nic się zdało
Tak bywa, powie ten co przywykł przegrywać
Ja postawię wszystko, ta karczma Rzym się nazywa
Katusze, podżyruję krwią co potrzeba
Ptaki muszą latać, wygrywać, łapać w lot pokusę
Ograniczenia człowiek sam konstruuje
Potem zmienia, relatywizuje, dopasowuje
Uzasadnia kolejny konstrukt, by trzymać w ryzach
I zatrzymać utkany z marzeń Twój latający dywan
Kiedyś zakładałem stało się inaczej
Myślałem «to» i «to», a dziś inaczej na to patrzę
Chciałem być kim się stałem
Czy jeszcze czegoś chcę?
Jeśli nie, to kiedy marzyć przestałem?
Lubimy się tłumaczyć: «To nie my, to warunki»
Ślepi na powody, narzekamy na skutki
Cały świat jest winny, to my zawsze święci
W blasku i aureoli do krzyża przypięci
Coś zabiło nasze sny, najczęsciej my sami
Ze strachu zadusiliśmy je konwencjami
I wypieramy nasz udział, ze wstydu zakłopotani
Odpychamy winy, to nie ja, to ten z tyłu
Wieczny «on», co niszczy nasze ambicje
To on nas nakręca i buduje nasze fikcje
Jak łatwo tak się żyje, masz ofiarę
Winny, nieznany sprawca zgasił twoją wiarę
Jak wygodnie nie mieć odwagi, mieć wymówki
Tysiąc wytłumaczeń na to jak płacisz rachunki
Wiesz, współczuję tak mieć, żyć w kokonie
Patrzeć na świat zza szyby, siedząc w salonie

(traducción)

El tiempo se lleva nuestros sueños más rápido de lo que pensamos
No cambias, queda rebuscar en los recuerdos
Y luego, aunque sea por un momento, la tierra se detiene y se detiene
Así que por un momento vuelves a creer en el mundo de los cuentos de hadas y lo aprecias.
Momentos - los de fotos antiguas
Tienes retazos de momentos, el resto de tus patas quemadas
Y los fantasmas del armario están jugando de nuevo
Y tienes miedo de que salgan a la superficie y estropeen tu paz.
Superar mis ilusiones, creo que puedo hacerlo
Y vuelvo a perder y la memoria es una herencia no deseada
Rebuscas en busca de rastros de paz
Vas a la batalla y te pierdes en la batalla.
Días: se cubren con una capa de polvo demasiado rápido
Y las noches se desvanecen demasiado rápido al ver la mañana
Un ladrón que crea recuerdos incluso ahora
Me voy "ayer", solo lo que está por delante es importante
Esclavos poseídos sujetos a medidas
Se enfrentaron al mundo, sus esperanzas estallaron como un globo
Poniéndome sobrio, se suponía que era tan hermoso, bueno, lo era
Conciencia, experiencia, todo fue en vano
Pasa, dirá el que está acostumbrado a perder
Te lo pongo todo, esta posada se llama Roma
Tormento, sigo la sangre que se necesita
Los pájaros deben volar, ganar, atrapar la tentación
El hombre construye sus propias limitaciones
Luego cambia, relativiza y ajusta
Justifica otra construcción para mantener bajo control
Y mantén tu alfombra voladora tejida de sueños
Una vez asumí que era de otra manera
Pensé "esto" y "esto", y hoy lo miro diferente
Quería ser lo que me había convertido
¿Quiero algo más?
Si no, ¿cuándo dejé de soñar?
Nos gusta explicar: "No somos nosotros, estas son las condiciones"
Ciegos a las razones, nos quejamos de las consecuencias
El mundo entero es culpable, siempre somos santos
En el resplandor y el halo, ella está clavada en la cruz.
Algo mató nuestros sueños, la mayoría de las veces nosotros mismos.
Los ahogamos con convenciones por miedo
Y negamos nuestra participación, avergonzados por vergüenza
Apartamos la culpa, no soy yo, es el de atrás
El eterno "él" que destruye nuestras ambiciones
Nos excita y construye nuestras ficciones
Que fácil es vivir así, tienes una víctima
Un culpable desconocido ha extinguido tu fe
Que conveniente es no tener coraje de tener excusas
Mil explicaciones de cómo pagas tus facturas
Sabes, lo siento por eso, por vivir en un capullo
Mira el mundo a través del cristal mientras estás sentado en tu sala de estar